Voor Vrij Magazine, de positieve bijlage van De Telegraaf op zaterdag was men op zoek naar een strandjutter. Nu ben ik niet het doorsnee beeld wat men van een strandjutter zou kunnen hebben, een man met een baard in zo’n donkerblauwe visserstrui, maar toch. Ze zochten mij.

Eerst werd er een afspraak gemaakt met de fotograaf, die zei: Doe je ding! Ok… Wat is dat dan, vroeg ik me af. Ik loop gewoon een beetje op het strand te zoeken naar dingen en sleep daarbij met wat ik gevonden heb. Dus dat was wat ik deed. Nu bleek dat hij in zijn hoofd een beeld met eb (laag water) had. Jammer, want op het afgesproken tijdstip werd het net vloed. Dat had ik hem van te voren ook al kunnen vertellen, maar ik wist nog niets van zijn plan. Met als gevolg dat de fotograaf (met zijn schoenen aan) en zijn camera op statief continue van de binnen rollende golven weg moest rennen. Best grappig.

Een paar dagen later, op een zonnige zomerdag kwam en leuke enthousiaste journaliste langs om samen met mij te gaan strandjutten en mij te interviewen. En wat vertel je dan? Blijkbaar genoeg, want er is een behoorlijk lang, prettig leesbaar en als je het mij vraagt oprecht en interessant artikel over geschreven. Ik vind het knap dat iemand van zo veel informatie een artikel kan schrijven waarin ik mezelf in herken. (geloof me, dat is wel eens anders)

Dus toen stond ik dus als strandjutter in de krant!

Bedankt voor de leuke samenwerking Sigrid Stamkot (journaliste) en Eran Oppenheimer (fotograaf) 🙂

Nog steeds loop ik iedere week een rondje om te strandjutten op de Zandmotor bij Ter Heijde en Kijkduin. Het leger ‘Zand Rovers’ breidt zich nog steeds uit met monsters.

Ze worden gekscherend ‘De nieuwe huisgenoten’ genoemd. De ‘Zand Rovers’ zorgen vrijwel altijd voor een gespreksonderwerp met nieuwsgierige kinderen en volwassenen. Vrijwel iedereen vraagt zich af waar al het afval vandaan komt, hoe ik op het idee kwam en waarom ik ‘Zand Rovers’ maak.

Dus ik dacht, misschien wordt het tijd voor uitleg.

Waar komt het afval vandaan? Wel, het afval is allemaal gevonden op het strand bij Ter Heijde en is afkomstig uit de Noordzee. Vrijwel al het afval is afkomstig uit de landen die de Noordzee omringen, de rivieren die er op uit komen en van bezoekers van het strand. De stroming voor de Nederlandse kust is als een soort vicieuze cirkel die zich herhaalt, waardoor afval rondjes drijft voor de kust.

Hoe kwam ik op het idee? Goede vraag, hoe kom je überhaupt op een idee? Ik verzamelde het afval en sorteerde alles op het materiaal waarvan het gemaakt is, uit nieuwsgierigheid naar de hoeveelheden van een bepaald soort afval. Het harde, gekleurde plastic heeft vaak een bijzondere vorm en ik zag een poppetje in een paar stukjes afval en besloot het poppetje te maken, gewoon omdat het leuk is.

Ja en dan, waarom maak ik ‘Zand Rovers’. Voornamelijk omdat ik het leuk vind om te doen. Ik moet zelf lachen om die gekke bekken en merk dat ik andere mensen ook aan het lachen krijg met de ‘Zand Rovers’. Het is mooi meegenomen als het iemand bewust wordt van het effect van afval, maar dat is niet de reden waarom ik op het strand loop, afval opraap en er weer iets van maak. Ik denk dat daar wel makkelijkere manieren voor zijn, haha.

Heb je zelf vragen of wil je ook een keer aan de slag? Dat kan, het aanbod voor workshops en kinderfeestjes is te vinden op de website van DreamsEvents.

Kort geleden werd ik gebeld door Flair. Of ik mijn email al gelezen had. Dat had ik nog niet. Tien minuten later stemde ik in met een telefonisch interview en een fotoshoot in Flair.

Van mij, als strandjutter.

Gek genoeg had ik er nooit over nagedacht dat het bijzonder is wat ik doe. En eigenlijk vind ik het nog steeds niet heel spectaculair. Leuk, dat wel. Want dat is de reden waarom ik wekelijks ga strandjutten, ik geniet van het buiten zijn en het schatzoeken. Het is altijd een verassing wat er te vinden is op het strand.

Dat ik daarbij het strand schoonmaak doet me wel goed, maar als ik het vergelijk met de enorme hoeveelheid afval die ik nog laat liggen, (omdat ik het niet mee kan slepen) zakt soms de moed me wel eens in de schoenen. Dat mag je best weten. Wie weet inspireer ik anderen om ook wat van het strand op te rapen en beter nog, minder afval te produceren.

Tot die tijd raap ik wekelijks een flinke portie afval bij elkaar en maak er weer iets leuks van. Upcycling dus. Van Afval naar Kunst.